V — Eerder tijdens mijn verblijf heb ik twee bijzondere bezoeken aan Vaticaanstad gebracht. Allereerst mocht ik mee met een excursie naar de necropolis onder de Sint Pieter. Dit was ooit een voorchristelijk grafveld op de Vaticaanse heuvel, waar later een kerk op gebouwd is en daarna de Sint-Pietersbasiliek zoals we die nu kennen. En diep onder deze gigantische kerk met al dat goud en pracht en praal, in een donker ondergronds vochtig dodenrijk, in een gat in een muurtje, ligt een klein kistje weggestopt met menselijke resten erin (zonder voeten), waarvan men veronderstelt dat het de overblijfselen van Petrus zijn. En van een muis, vertelde de Vlaamse pater die ons rondleidde. Daar stonden we dan, een meter van dat kistje. 🐭 Een tweede bezoek aan het Vaticaan bracht ik een aantal dagen later aan de Sixtijnse kapel. Dat is vaak helemaal geen leuk uitje, omdat je na lang in de rij te hebben gestaan, met een paar honderd mensen door de ruimte heen schuifelt en constant tot stilte wordt gemaand door de suppoosten en er weer uit bent voor je het weet. Maar deze keer had ik kaarten die na reguliere sluitingstijd toegang gaven. En zo stonden we plots met een heel klein groepje in deze ruimte, mochten hardop praten en kregen ruim de tijd om de kapel en de beroemde schilderingen van Michelangelo tot ons door te laten dringen. Omdat ik nu toch V’s ophaal die ik eerder tijdens dit verblijf heb gezien, en niet alles zich zo strak laat plannen als mijn zelfverkozen letterkeurslijf, kan ik ook de tempel van Vesta en het huis de Vestaalse maagden op het Forum Romanum noemen waar ik uit allerlei inscripties vele V’s heb verzameld. En om niet alleen oude V’s uit de sloot te halen, heb ik ook nog een verse V opgespoord. Zo kwam ik vandaag oog in oog te staan met de godin Venus als personificatie van Rome. Met een lekkere dikke V in de tekst onderaan deze gerestaureerde fresco uit vermoedelijk de vierde eeuw na Chr. Goed, dat was het wel weer voor vandaag. Op naar de volgende!